20 Gava Arawna dît ku padîşah û xulamên xwe ber pê ve tên, ew çû û li pêş padîşah deverû çû erdê.
Îbrahîm serê xwe rakir û dît ku sê kes li ber wî sekinîne. Çaxê ku wî ew dîtin, ji ber deriyê konê xwe beziya, hat pêşiya wan û deverû çû erdê.
Roja sisêyan, ji artêşgeha Şawûl, zilamek hat ku cilên wî çiriyabûn û xwelî li serê xwe kiribû. Gava nêzîkî Dawid bû, xwe li ber wî avête erdê.
Çawa ku Gad bi navê Xudan emir kir, Dawid rabû çû.
Wî got: “Xweyê min padîşah ji bo çi hat ba xulamê xwe?” Dawid got: “Ezê bêndera te bikirim û lê ji Xudan re gorîgehekê çêkim ku kul ji nav gel rabe.”
Mefîboşet serê xwe tewand ber xwe û got: “Ma ez xulamê te kî me ku tu bi kûçikekî wekî min mirî re eleqedar dibî?”
Rûtê xwe xwar kir, deverû çû erdê û jê re got: “Tevî ku ez xerîb im, gelo çima te ez nêzîkî xwe dîtim û qenciyê bi min kir?”