Çimkî ji gelê Yehoahaz, ji pêncî siwarî, deh erebeyên şer û deh hezar leşkerên peya pê ve, tu kes nemabû. Padîşahê Aramê ew wekî xweliya bênderê perçiqandibûn û tune kiribûn.
Ezê wê bişînim ser miletê xwedênenas, Ezê ferman bidim wê ku here ser miletê lê hêrs bûme Ku bişelînin û talan bikin Û wan wek heriya kuçeyê biperçiqîne.
“Ma kê li rojhilat edalet rakir ser lingan Û gazî xizmeta xwe kir? Ew miletan tîne ber wî Ku padîşahan bitewîne. Ew wan wekî tozekê davêje ber şûrê wî, Wekî pûşê li ba dibe, dide ber kevanê wî.
“Min li bakur kesek rakir ser lingan Û ji dera avêtina rojê tê. Wê gazî navê min bike. Çawa ku cerçêker gilê biperçiqîne, Wê were û serekan wekî heriyê Di bin lingên xwe de biperçiqîne.
Hesin, gil, tûnc, zêr û zîv bi hev re perçe bûn. Wekî hûrikên kaya bênderê hûr bûn û bayê ew bi xwe re birin. Herçî kevirê li peyker ket, bû çiyayekî mezin û tevahiya rûyê erdê tije kir.
Wê gavê wê dijmin min bibîne, Wê ew kesê ku ji min re gotiye: “Ka Xwedayê te Xudan li ku ye?!” şerm bike. Ezê ketina wan bi çavê xwe bibînim, Wê wekî heriya kuçeyan biperçiqin.
Wê bibin mîna mêrxasên di şer de Ku dijminên xwe di nav heriya kuçeyan de diperçiqînin. Ji ber ku Xudan bi wan re ye, Wê şer bikin û siwaran şermezar bikin.
Xudanê Karîndar dibêje: “Va ye ew roj tê, wekî tenûrê dişewite. Wê tevahiya qure û xeraban bibin pûş. Wê rojê wê wan bişewitîne. Wê ne kok ne jî çiqil bihêle.