Xwedayê min, zinarê min ê xwespartinê, Mertalê min, rizgarkarê min ê hêzdar, Sitargeha min û cihê reva min ew e! Xilaskarê min, ji zordestiyê tu min rizgar dikî.
Te dilê wî li pêş xwe dilsoz dît û te pê re peyman çêkir ku welatên Kenaniyan, Hîtîtiyan, Amoriyan, Perîzziyan, Yevûsiyan û Gîrgaşiyan bide ziriyeta wî. Te soza xwe bi cih anî. Çimkî tu rast î.
Ez dizanim, her tiştê ku Xwedê dike, wê her û her bimîne. Tu tişt nikare lê bê zêdekirin û ne jî tiştek dikare jê bê kêmkirin. Ji bo ku jê bitirsin Xwedê wisa çêkir.
“Piştî ku ew dem temam bû, ez Nebûxadnessar, min çavê xwe ber bi ezman ve rakir û hişê min hat serê min. Min pesnê Yê Herî Berz da. Min Yê ku her û her Jîndar bi rûmet û berz kir. “Serweriya wî, serweriya herheyî ye, Padîşahiya wî nifş bi nifş didome.
Ez Nebûxadnessar, ez ji Padîşahê Ezmanan re spasdar im. Ez pesnê wî didim û wî berz dikim. Çimkî hemû karên wî rastî û riyên wî dadperwerî ne. Ew dikare yên ku di riya quretiyê de dimeşin nizim bike.”
û strana xulamê Xwedê Mûsa û strana Berx distrandin û digotin: «Ya Xudan, Xwedayê karîndarê her tiştî, Karên te mezin û ecêb in; Ya Padîşahê miletan, Riyên te rast û dadperwer in.