Te li ser xwîna Mala Şawûl, padîşahî stand. Loma jî Xudan tu ceza kirî. Xudan padîşahî da kurê te Avşalom. Ji ber ku tu destbixwîn î, ev têkçûn hat serê te.
Êlyasê ji Tîşbeya Gîladê ji Ahav re wiha got: “Bi navê Xudanê Jîndar ê Xwedayê Îsraêl ku ez li ber sekinî me, bêyî ku ez bêjim, wê di salên bê de, ne xunav hebe, ne jî baran.”
Gava li Sameryayê dorpêçkirin hebû, xelayeke mezin rabû. Loma serê kerekî bi heştê şekel zîvan û çarîka firaxekî çîrtê kevokê jî bi pênc şekel zîvan hate firotin.
Êlîşa ji jina ku kurê wê ji mirinê rakiribû re gotibû: “Rabe tu bi maliyên xwe re here û li devera tê bikarî lê bibî mêvan, bibe mêvan. Çimkî Xudan heft salan li ser welêt kir xela.”
Lê Îsraêlî li ser tiştên ku ji Xudan re hatibûn veqetandin nedilsoz bûn. Ji eşîra Cihûda, Exanê kurê Karmiyê kurê Zavdiyê kurê Zerah, hinek tiştên hatibûn veqetandin hildan. Li ser vê yekê Xudan li gelê Îsraêl hêrs bû.
Di dema dadgeran serwerî dikir de, li welêt xela rabû. Zilamekî ji bajarokê Bêtlehema Cihûdayê, bi jina xwe û du kurên xwe re çû welatê Moavê ku lê bi xerîbî bimîne.
Gelo wê gelê Qeîlayê min bide dest? Çawa ku xulamê te bihîstiye wê Şawûl were? Ya Xwedayê Îsraêl Xudan, ez lava dikim ji xulamê xwe re bêje!” Xudan bersiv da û got: “Wê Şawûl were.”