2 Li ser vê yekê, Îsraêliyan Dawid hiştin û dan pey Şevayê kurê Bikrî. Lê Cihûdayî bi padîşahê xwe ve girêdayî man û ji Çemê Şerîayê heta Orşelîmê pê re hevalbendî kirin.
Di wê navberê de yekî ji eşîra Binyamîn mirovekî xerab bû, navê wî Şevayê kurê Bikrî bû. Ew bi awayekî rasthatinî li Gîlgalê bû. Şeva li boriyê xist û got: “Ne para me li ba Dawid heye, Ne jî mîrasa me li ba kurê Yêşa! Ya gelê Îsraêl, bila herkes vegere konê xwe!”
Rewş ne wiha ye. Ji herêma çiyayî ya Efrayîmê, zilamê bi navê Şevayê kurê Bikrî, li dijî Dawidê Padîşah serî hilda. Tenê wî bidin, ezê jî, ji bajêr herim.” Jinikê got: “Wê serê wî ji ser sûran bavêjine ber te.”
Gava Dawidê Padîşah gihîşt qesra xwe ya li Orşelîmê, wî deh cariyeyên ku li qesrê binêrin li wir hiştibûn, hildan bin çavdêriya xwe û xweyî kirin. Lê bi wan re raneza. Heta mirina xwe, wekî jinebî li wir man.
Gava tevahiya gelê Îsraêl bihîst Yarovam vegeriyaye, wan şand pey wî û ew li ser tevahiya Îsraêlê kir padîşah. Ji bilî eşîra Cihûda tu kes li pey Mala Dawid neçû.