Hemû rîspiyên gelê Îsraêl li Hevronê hatin ba Dawidê Padîşah û wî li wir li ber Xudan bi wan re peymanek çêkir. Wan jî Dawid wekî Padîşahê gelê Îsraêl kifş kir.
Wî kurê padîşah derxist derve, tac danî serê wî û Şerîet spart wî. Wan ew kir padîşah. Yehoyada û kurên wî ew rûn kir, li çepikan xist û got: “Her bijî padîşah!”
Min ji wan re got ku destê Xwedayê min ê qenc li ser min e. Min gotinên ku padîşahê min ji min re gotibûn jî, ji wan re got. Wan got: “Em rabin û ji nû ve ava bikin.” Ji bo vî karê baş zend û bendê xwe ba dan.
Gava gelê Îsraêl ê ku li aliyê din ê deştê û aliyê din ê Çemê Şerîayê dît ku artêşa gelê Îsraêl reviyaye û Şawûl û kurên wî jî mirine, wan jî bajarên xwe berdan û reviyan. Filîstî hatin û li wan bajaran bicih bûn.
Bi hêz bin Filîstîno, mêrxas bin! An na, Îbraniyan çawa serî li ber we tewand, hûnê jî wisa serî li ber wan bitewînin. Ji ber vê yekê bi mêrxasî şer bikin!”