Dawid ji xwe re got: “Çawa ku bavê wî bi min re dilsoz bû, ezê jî bi Hanûnê kurê Nahaş re dilsoz bim.” Li ser mirina bavê wî, ji bo sersaxiyê, xulam şandin ba Hanûn. Gava xulamên Dawid gihîştin welatê Emmoniyan,
Tu hê nû hatî. Ez bixwe nizanim ezê îro bi ku ve herim, ezê çawa te bi xwe re bigerînim? Bi birayên xwe re vegere. Bila dilsozî û dilovaniya Xwedê li ser te be!”
Dawid jê re got: “Netirse. Ji bo xatirê bavê te Yonatan, ezê qenciyê li te bikim. Hemû axa bapîrê te Şawûl ezê li te vegerînim. Tê herdem li ser sifra min xwarinê bixwî.”
Zilaman jê re got: “Heke hûn ya ku em dikin eşkere nekin, bila canê me di ber we de be. Gava Xudan ev welat da me, emê dilsozî û dilovaniya xwe nîşanî te bidin.”
Di rê de Naomî ji herdu bûkên xwe re got: “Bizivirin malên dayikên xwe, we çawa ji bo miriyên xwe û ji min re qencî kir, bila Xudan jî wisa qenciyê bi we bike.