Tu hê nû hatî. Ez bixwe nizanim ezê îro bi ku ve herim, ezê çawa te bi xwe re bigerînim? Bi birayên xwe re vegere. Bila dilsozî û dilovaniya Xwedê li ser te be!”
ew çû û hestiyên Şawûl û Yonatanê kurê wî ji xelkê Yavêş-Gîladê standin. Roja ku Filîstiyan li Çiyayê Gilboayê Şawûl kuşt, cendekê wî û cendekê kurê wî, li qada Bêtşeanê daleqandibûn. Xelkê Yavêş-Gîladê jî cendek bi dizî ji wir anîbûn.
Zilaman jê re got: “Heke hûn ya ku em dikin eşkere nekin, bila canê me di ber we de be. Gava Xudan ev welat da me, emê dilsozî û dilovaniya xwe nîşanî te bidin.”
Di rê de Naomî ji herdu bûkên xwe re got: “Bizivirin malên dayikên xwe, we çawa ji bo miriyên xwe û ji min re qencî kir, bila Xudan jî wisa qenciyê bi we bike.
Naomî ji bûka xwe re got: “Xudan wî zilamî pîroz bike ku qencî û dilsoziyê ji saxan û miriyan texsîr nake.” Piştre Naomî got: “Ew zilam merivê me ye, yek ji wan e ku li gorî Şerîetê divê xweyîtiyê li me bike.”
Nahaşê Padîşahê Emmonê, çû ser Yavêş-Gîladê û ew dorpêç kir. Tevahiya Yavêşiyan ji Nahaş re got: “Bi me re peymanekê çêke, emê xulamiyê ji te re bikin.”
Ji qasidên Yavêşî re wiha gotin: “Ji xelkê Yavêş-Gîladê re bêjin: ‘Heta sibê nîvro hûnê rizgar bibin.’” Gava qasid çûn û ev xeber gihandin wan, Yavêşî gelekî kêfxweş bûn.