32 Yoav û zilamên wî Esahêl birin, li Bêtlehemê di gora bavê wî de veşartin. Paşê tevahiya şevê meşiyan û şeveqê gihîştin Hevronê.
Çaxê rojên mirina wî nêzîk bûn, wî gazî kurê xwe Ûsiv kir û jê re got: “Heke dilê te bi min xweş be, destê xwe deyne ser ranê min û soz bide ku tê qencî û dilsoziyê nîşanî min bidî. Min li Misrê veneşêre.
Kengê ez gihîştim bav û kalên xwe, min ji Misrê derîne û li ba wan veşêre.” Ûsiv got: “Ezê wekî gotina te bikim.”
Wê rojê, zilamên Dawid Binyamînî yên ku pişta Avnêr digirtin têk biribûn û sê sed û şêst kesan kuştibûn.
Hemû eşîrên Îsraêl çûn Hevronê û hatin ba Dawid. Wan jê re got: “Em xwîn û goştê te ne.
Te ew mirovê di karê xwe de serketî ye dîtiye? Ew kes li ber padîşahan disekine, Ne li ber beredayî û bêkêran.
Gîdyonê kurê Yoaş emrekî dirêj kir û mir. Ew li bajarê Ofraya Aviyezeriyan, di gora Yoaşê bavê xwe de hat veşartin.
Şawûl jê re got: “Xorto tu kurê kê yî?” Dawid got: “Ez kurê xulamê te Yêşayê Bêtlehemî me.”