14 Avnêr ji Yoav re got: “Lava dikim, bila ciwan rabin, li ber me şer bikin.” Yoav got: “Baş e, bila rabin şer bikin.”
Bi vî awayî, duwanzdeh mêrên ji aliyê Îşboşetê kurê Şawûl ku ji eşîra Binyamîn in û duwanzdeh zilamên ji aliyê Dawid in rabûn ser xwe.
Her yek ji wan, bi serê neyarên xwe girtin û xencerên xwe li kêlekên wan xistin, bi hev re li erdê ketin. Ji ber vê yekê, navê wê derê Helqat-Hassûrîm danîn.
Wê rojê şer gelekî dijwar derbas bû. Zilamên Dawid Avnêr û Îsraêliyan têk birin.
Wê gavê Amatsya ji Yehoaşê Padîşahê Îsraêlê kurê Yehoahazê kurê Yêhû re qasid şandin. Wan got: “De were, em berê xwe bidin hev!”
Ji bo bêaqilan riswatî kêf e, Ji bo fêmdaran şehrezayî şahî ye.
Destpêka pevçûnê wekî berdana avê ye, Loma beriya ku pevçûn derkeve, dev jê berde.
Pîlan bi şêwrê tên xurtkirin, Bi rêberên saxlem re here şêr.
Bi lez serî li dîwanê nede, Dibe ku di dawiyê de, cîranê te, te bide şermê Wî çaxî tê çi bikî?