“Roja çûm Mahanayîmê, Şîmiyê kurê Gêrayê ji eşîra Binyamînê Bahurîmî ku naleta giran li min kiribû jî niha li ba te ye. Gava ew li ber Çemê Şerîayê hatibû pêşiya min, min bi navê Xudan sond xwaribû û gotibû: ‘Ezê te bi şûr nekujim.’
Hê ku tu di riya dadgehê de yî, zû bi sûcdarkerê xwe re li hev were. An na, ewê te bide destê dadger û dadger jî te bide destê qerdiyan û tê bikevî zîndanê.
Niha beriya min here Gîlgalê. Ji bo serjêkirina qurbanên aştiyê û şewitandinê ezê jî bêm ba te. Lê tê heft rojan li benda min bisekinî. Kengê ez hatim ba te, çi lazim be ezê ji te re bibêjim.”