17 Gelê Îsraêl ber bi konên xwe ve reviya. Di vê navberê de leşkerên Yoav, Avşalom rakirin û birin daristanekê, avêtin bin çaleke kûr. Paşê komeke kevirên mezin danîn ser wî.
Li ser vê yekê padîşah çû li ber dergehê bajêr rûnişt. Ji hemû leşkeran re xeber şand û got: “Va ye padîşah li ber dergehê bajêr rûdine!” Rabûn hatin ba wî. Di vê navberê de leşkerên gelê Îsraêl reviyabûn konên xwe.
Hemû kesên eşîrên Îsraêl tev bi hev re nîqaş dikir û digot: “Padîşah em ji destê dijminên me xilas kir. Yê ku em ji destê Filîstiyan xilas kir jî ew e. Niha jî, ji ber Avşalom dev ji welêt berda û reviya.
Di wê navberê de yekî ji eşîra Binyamîn mirovekî xerab bû, navê wî Şevayê kurê Bikrî bû. Ew bi awayekî rasthatinî li Gîlgalê bû. Şeva li boriyê xist û got: “Ne para me li ba Dawid heye, Ne jî mîrasa me li ba kurê Yêşa! Ya gelê Îsraêl, bila herkes vegere konê xwe!”
Piştre jinik bi zanebûn û şîreta xwe bang li tevahiya gel kir. Gel jî serê Şevayê kurê Bikrî jê kir û avêt ber Yoav. Li ser vê yekê Yoav li boriyê xist. Zilamên wî dev ji bajêr berdan, vegeriyan konên xwe. Yoav jî vegeriya Orşelîmê ba padîşah.
Li ser vê yekê Yehoram bi hemû erebeyên şer çû Saîrê. Ew bi şev rabû êrîşî Edomî û siwarên wan kir. Lê ew dor li Yehoram pêça bûn û gel reviya çû konên xwe.
Çaxê roj çû ava, Yêşû emir kir û wan ew ji ser daran anîn xwarê. Piştre wan ew avêtin şikeftên ku xwe tê de veşartine û kevirên mezin gêrî devê şikeftê kirin. Heta îro jî ew li wê derê ne.
Wî Padîşahê Ayê bi darekê ve daleqand û heta êvarê li wir hişt. Gava roj çû ava wî emir kir û wan cendekê wî ji darê anî xwarê û avêt ber dergehê bajêr. Wan li ser cendek şikêreke keviran çêkir ku heta îro jî dimîne.