1 Dema ku Dawid hinek serê gir derbas kir, Sîvayê xulamê Mefîboşet pêşwaziya wî kir. Sîva li ser pişta du keran bi barê du sed nanî, sed weşî mêwîj, sed heb fêkiyên teze û meşkek şerab hat.
Dawid dema gihîşte ser girê perizînê ku gel ji bo perizînê diçû wir, Huşayê Arkî, ser û guhê wî di nav toz û telazê de, bi cilên xwe yê qetiyayî, ew pêşwazî kir.
Li ba wî ji eşîra Binyamîn hezar kes hebûn. Sîvayê xulamê Mala Şawûl jî, bi panzdeh kurê xwe û bîst xulamên xwe ve, hat ba padîşahê li keviya Çemê Şerîayê.
Merivên wan ên heta welatên Îssexar, Neftelî û Zevûlon li ser ker, deve, hêstir û dewaran, bi têra xwe xwarin anîn; arvan, bastîqê hejîran, weşiyên mêwîjan, şerab, zeyt, pez û dewar. Li welatê Îsraêl kêfxweşî hebû.
Va ye ezê li Mîspayê rûnim û li pêş Kildaniyên tên nûnertiya we bikim. Lê hûn şerabê, fêkiyên havînê û zeytê bicivînin, di kewarên xwe de biparêzin û li bajarên we standine de rûnin.”
Wey li min! Ez bûm wekî kesê piştî berhevkirina fêkiyên havînê Û piştî çinîn û efarekirina tirî, gûşiyek jî nabîne. Hejîrên beriya havînê neman ku dilê min diçê!
Ji wir tê pêşde herî û darmaziya li Tavorê bibînî. Tê li wir rastî sê kesan werî ku hevrazê Bêt-Êlê dibin ji bo ku herin hizûra Xwedê. Di destê yekî de sê karik, di destê yê din de sê nan û di destê yê sisêyan de jî sê meşk şerab hene.
Li ser vê yekê, Avîgayil yekser du sed nan, du meşk şerab, goştê pênc mihên amadekirî, pênc sea genimê qelandî, sed weşî mêwîj û du sed kadikên bastîqê hejîran hildan û li keran bar kirin.