2 Serê sibê zû radibû, li kêleka riya ku diçe dergehê bajêr disekinî. Ji kesên ji bo doza xwe diçûn ba padîşah dipirsî: “Tu ji ku yî?” Ji kîjan eşîra gelê Îsraêl bûna digotin.
Li ser vê yekê padîşah çû li ber dergehê bajêr rûnişt. Ji hemû leşkeran re xeber şand û got: “Va ye padîşah li ber dergehê bajêr rûdine!” Rabûn hatin ba wî. Di vê navberê de leşkerên gelê Îsraêl reviyabûn konên xwe.
Gava xezûrê Mûsa her tiştê ku wî ji bo gel kir dît, wî got: “Ev çi ye ku tu ji bo gel dikî? Çima tu bi tenê wekî dadger rûdinî û gel ji serê sibê heta êvarê li dora te dimîne?”
Bowaz çûbû û li ber dergehê bajêr rûniştibû. Gava ew merivê nêzîktir ê ku Bowaz behsa wî kiribû, di wê derê re derbas dibû, bangî wî kir û got: “Keremke were rûne.” Zilam jî hat û rûnişt.