Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Samûêl II, 12:20 - Kurmanji Încîl

20 Li ser vê yekê Dawid ji erdê rabû. Xwe şûşt, bêhnên xweş li xwe kir û cilên xwe guhertin. Çû Mala Xudan û perizî wî. Paşê zivirî mala xwe û xwarin xwest û xwar.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Samûêl II, 12:20
20 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Gava Dawid dît peywirdar di nav xwe de dikin pistepist, fêm kir ku zarok miriye. Ji wan pirsî: “Ma zarok mir?” Gotin: “Belê, mir.”


Xizmetkarên wî jê pirsîn: “Tu çima wiha tevdigerî? Dema ku zarok dijiya te rojî digirt, digiriyayî. Lê piştî ku mir tu rabûyî dest bi xwarinê dikî.”


Yekî şand ba jineke zana ku li Teqoayê dijî. Wî jinikê bi xwe re anî. Yoav ji jinikê re got: “Ji kerema xwe reş girê bide. Cilên xwe yê şînê li xwe bike. Rûn li xwe nede û çawa ku bi rojan e tu şîna miriyan dikî tevbigere.


Neviyê Şawûl Mefîboşet jî çû ku pêşwaziya padîşah bike. Ji roja ku padîşah çû û heta bi xêr û silamet vegeriya, lingê xwe, cilên xwe neşûştibû, rihê xwe nequsandibû.


Wan Sindoqa Xudan anî û li cihê wî, li nav konê ku Dawid ji bo wê çêkiriye danî. Dawid qurbanên aştiyê û şewitandinê pêşkêşî Xudan kirin.


Li ser vê yekê Dawidê Padîşah hat li ber Xudan rûnişt û wiha got: “Ya Reb Xudan, ez kî me û mala min çi ye ku te ez anîm vê rewşê?


Eyûb rabû, xiftanê xwe çirand û porê xwe kur kir. Ew ket erdê û perizî


Eyûb ji jina xwe re got: “Jinên ehmeq çawa diaxivin tu jî wisa diaxivî. Emê qenciyê ji Xwedê qebûl bikin û xerabiyê qebûl nekin?” Di tevahiya van tiştan de, guneh bi lêvên Eyûb nebû.


Ey canê min, Xudan pîroz ke! Pesnê navê wî yê pîroz bide, ey hemû hebûna min!


Xudan dilovan û keremdar e, Zû hêrs nabe, hezkirina wî zêde ye.


Ez hiş bûm, min girt devê xwe; Çimkî te ev kir.


Werin em biperizinê û şa bibin, Li pêş Xudanê ku em afirandine herin ser çokan.


Xwe di çavê xwe de şehreza nebîne. Ji Xudan bitirse, ji xerabiyê xwe bide alî.


Bila cilên te hergav pak bin û ji ser serê te rûnê bêhnxweş kêm nebe.


Lê çaxê ku tu rojiyê bigirî, rûn li porê xwe bide û serçavê xwe bişo,


Te rûnê zetyê li serê min neda, lê wê rûnekî bîhnxweş li lingên min da.


Tu serê xwe bişo, bêhnên xweş li xwe bike, xwe bixemilîne û here ser bênderê. Lê heta ew xwarin û vexwarina xwe neqedîne, tu xwe nîşanî wî nede.


Niha lava dikim, gunehê min bibexişîne û bi min re were ku biperizim Xudan.”


Samûêl rabû da pey Şawûl. Şawûl li wir perizî Xudan.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ