Roja heftan zarok mir. Peywirdarên Dawid tirsiyan ku xebera mirina zarok bidin Dawid. Ji ber ku digotin: “Hê zarok sax bû em pê re axivîn, lê guhdariya me nekir. Niha emê çawa jê re bêjin zarok miriye? Wê tiştekî bîne serê xwe.”
Li ser vê yekê Dawid ji erdê rabû. Xwe şûşt, bêhnên xweş li xwe kir û cilên xwe guhertin. Çû Mala Xudan û perizî wî. Paşê zivirî mala xwe û xwarin xwest û xwar.