Gava jinikê dît ku fêkiyê darê çêjdar e, li ber çavan xweş xuya dike û daxwaza zanabûnê dide, wê fêkiyek jê kir û xwar. Mêrê wê jî li ba wê bû. Wê fêkî da wî û mêrik jî xwar.
Wê malên Orşelîmê û qesrên padîşahên Cihûdayê wekî Tofetê qirêj bên hesibandin. Çimkî li ser banê van malan ji tevahiya nexşên ezmanan re bixûr pê xistin û ji îlahan re pêşkêşiyên rijandinê pêşkêş kirin.’”