Piştre Mûsa got: “Gava Xudan êvarê ji bo xwarinê goşt û serê sibê jî heta ku hûn têr bibin nan bide we, wî çaxî hûnê bizanibin. Çimkî ya ku hûn li dijî wî dibêjin Xudan dibihîze. Ma em kî ne? Gazina we ne ji me, ji Xudan e.”
Ezê cezayên wan hilbijêrim Û ya ku ew jê ditirsin bînim serê wan. Çimkî gava min gazî we kir, we bersiv neda, Gava min got, we guhê xwe neda. Wan ya di çavê min de xerab e kir Û ya ku bi dilê min ne xweş e hilbijart.”
Her yek ji we, hûnê birayê xwe yê Îbranî yê ku we ji bo koletiyê kiriye û şeş salan ji we re koletî kiriye, di dawiya sala heftan de azad bikin. Lê bav û kalên we guhdariya min nekir. Wan guh neda min.
Xwedê bi şev li Balam xuya bû û jê re got: “Heke ev zilam ji bo gazîkirina te hatibin, rabe bi wan re here. Lê tê tenê wan tiştan bikî ku ez ji te re dibêjim.”
Lê we pişta xwe daye wî Xwedayê xwe ku hûn ji hemû zilm û zoriyan rizgar kirine. Lê we got: ‘Na! Ji me re padîşahekî kifş bike.’ Niha li ber Xudan, eşîr bi eşîr û binemal bi binemal bisekinin.”
“Lê gava we dît, Padîşahê Emmoniyan, Nahaş bi ser we de tê, we ji min re got: ‘Na, tenê bila padîşah rêberiya me bike.’ Lê Xwedayê we Xudan jixwe padîşahê we bû.
Xudan ji Samûêl re got: “Gotina dengê wan bike û padîşahekî li ser wan kifş bike.” Li ser vê yekê Samûêl ji gelê Îsraêl re got: “Bila herkes vegere bajarê xwe.”