Mûsa ji Harûn re got: “Bixûrdanka xwe rake û ji ser gorîgehê agir deyne ser û bixûrê jî deyne ser wî. Zûka bibe ba civakê û ji bo wan kefaretê bide. Çimkî xezeb ji ber Xudan derket û kulê destpê kir.”
Lê we pişta xwe daye wî Xwedayê xwe ku hûn ji hemû zilm û zoriyan rizgar kirine. Lê we got: ‘Na! Ji me re padîşahekî kifş bike.’ Niha li ber Xudan, eşîr bi eşîr û binemal bi binemal bisekinin.”
“Lê gava we dît, Padîşahê Emmoniyan, Nahaş bi ser we de tê, we ji min re got: ‘Na, tenê bila padîşah rêberiya me bike.’ Lê Xwedayê we Xudan jixwe padîşahê we bû.
Ma îro ne dema dirûna genim e? Ezê niha gazî Xudan bikim ku gurîniya ezmên û baranê bişîne. Bi vî awayî bi xwestina padîşahekî, hûnê fêm bikin ku di çavê Xudan de we xerabiyeke çiqas mezin kiriye.”
Paşê gel ji Samûêl re got: “Ji bo xulamên xwe gazî Xwedayê xwe Xudan bike ku em nemirin. Çimkî me li ser hemû xerabiyên xwe, bi xwestina padîşahekî gunehekî din jî lê zêde kir.”
“Ez poşman bûm ku min Şawûl kir padîşah. Çimkî êdî ji pey min vegeriya û gotinên min bi cih neanî.” Hêrsa Samûêl rabû û tevahiya şevê hewar û gaziyê xwe bir Xudan.