“Gava golik, berxik an karikek çêbe, wê heft rojan li ba maka xwe bimîne. Ji roja heştan û pêve ew dikare wekî pêşkêşiya şewitandinê ji Xudan re bê pêşkêşkirin û qebûlkirin.
min ji Xudan lava kir û got: ‘Ya Reb Xudan, gelê xwe, mîrasa xwe ya ku te bi mezinahiya xwe rizgar kir û bi destê xwe yê hêzdar ji Misrê deranî tune neke.
Paşê li serê kelehê ji Xwedayê xwe Xudan re gorîgeheke bi pergal çêke. Conegayê diduyan hilde, bi êzingên pûtê Aşêrayê ku tê jê bikî, qurbana şewitandinê pêşkêş bike.”
Gava xelkê bajêr serê sibê zû rabû, dît ku gorîgeha Baal hatiye hilweşandin, pûtê Aşêrayê yê li ba wî hatiye jêkirin û conegayê diduyan li ser gorîgehê hatiye pêşkêşkirin.
Niha beriya min here Gîlgalê. Ji bo serjêkirina qurbanên aştiyê û şewitandinê ezê jî bêm ba te. Lê tê heft rojan li benda min bisekinî. Kengê ez hatim ba te, çi lazim be ezê ji te re bibêjim.”
Ma îro ne dema dirûna genim e? Ezê niha gazî Xudan bikim ku gurîniya ezmên û baranê bişîne. Bi vî awayî bi xwestina padîşahekî, hûnê fêm bikin ku di çavê Xudan de we xerabiyeke çiqas mezin kiriye.”
Ezê kahinekî wisa ewle ji xwe re hilbijêrim ku daxwaz û xwestekên dilê min pêk bîne. Ezê mala wî re berdewam bikim, ewê jî, ji kifşkiriyê min re, herdem xizmetê bike.