16 Her sal li Bêt-Êl, Gîlgal û Mîspayê digeriya. Ji wan bajaran gelê Îsraêl birêve dibir.
Wî navê wê derê Bêt-Êl danî. Navê bajêr ê berê Lûz bû.
Aqûb û hemû kesên pê re hatin Lûza welatê Kenanê. Navekî din ê Bêt-Êlê jî Lûz bû.
«Dema ku min kifş kiriye bê, Ezê bi rastiyê dadbar bikim,
“Ya kahinno, guh bidin vê yekê! Ya Mala Îsraêl, baş guhdarî bikin! Ya kesên li qesra padîşah bibihîzin! Çimkî ev hikim li ser we ye. Hûn li Mîspayê bûn dafik, Li Çiyayê Tavorê bûn toreke raxistî.
Lê li Bêt-Êlê negerin û neçin Gîlgalê. Derbasî Beêr-Şevayê nebin. Wê Gîlgal esse here sirgûnê û Bêt-Êl nemîne.”
Mîspe, Kefîra, Mosa,
Gava gelê Îsraêl li Gîlgala li Deştên Erîhayê kon vedabû ango di êvara çardehê mehê de, Cejna Derbasbûnê pîroz kir.
Xudan ji Yêşû re got: “Min şerma koletiya Misrê îro ji ser we rakir û gêr kir.” Loma heta îro jî, ji wê derê re Gîlgal tê gotin.
Sî kurên wî hebûn ku li sî keran siwar dibûn. Sî bajarên wan hebûn ku li herêma Gîladê bûn. Îro jî, ji van bajarên re Hawot-Yayîr tê gotin.
Çil kur û sî neviyên Evdon hebûn û ew li heftê keran siwar dibûn. Wî heşt salan serweriya gelê Îsraêl kir.
“Ya siwarên kerên spî! Ya kesên li ser kurtanên nexşkirî rûdinin! Ya peyayên li ber rê!
Samûêl gelê Îsraêl li Mîspayê li hizûra Xudan civand
Samûêl ji gel re got: “Werin em herin Gîlgalê û Şawûl ji nû ve bikin padîşah.”
Samûêl got: “Tevahiya gelê Îsraêl li Mîspayê kom bikin, ezê jî, ji bo we lavayî Xudan bikim.”