20 Gava li ber mirinê bû, jinên ku alîkariya wê dikirin, got: “Netirse, kurek ji te re bû” lê wê guh neda, bersiv jî neda.
Piştre wan ji Bêt-Êlê bar kir. Hê negihîştibûn Efratê, Rahêlê zarok anî û êşeke mezin kişand.
Di roja teng de ez li Reb digerim, Ez bi şev destê xwe vedikim, Canê min teseliyê naxwaze.
Dema ku jin zarokê tîne dinyayê, êşê dikişîne. Lê piştî ku zarok anî, bi wê şabûna ku mirovek hatiye dinyayê, êdî ew êşa xwe nayne bîra xwe.
Bûka Elî, jina Pînehas, giran bû û li ber zarokanînê bû. Gava bihîst Sindoqa Xwedê hatiye desteserkirin û xezûr û mêrê wê mirine, êşa wê zêde bû, li erdê çok danî û zaro anî.