12 Kesekî ji eşîra Binyamînê ji qada şer reviya û hema wê rojê gihîşte Şîloyê. Wî kincên xwe çirandibûn û xwelî li serê xwe kiribû.
Roja sisêyan, ji artêşgeha Şawûl, zilamek hat ku cilên wî çiriyabûn û xwelî li serê xwe kiribû. Gava nêzîkî Dawid bû, xwe li ber wî avête erdê.
Tamarê xwelî li xwe kir û kirasê xwe çirand. Bi herdu destan li xwe da giriya û çû.
Dawid dema gihîşte ser girê perizînê ku gel ji bo perizînê diçû wir, Huşayê Arkî, ser û guhê wî di nav toz û telazê de, bi cilên xwe yê qetiyayî, ew pêşwazî kir.
Di bîst û çarê vê mehê de gelê Îsraêl civiya û rojî girt. Wan çûx li xwe pêça û xwelî li xwe kir.
Wan ji dûr ve ew nas nekir. Bi dengê bilind giriyan, xiftanên xwe çirandin û xwelî li serê xwe kirin.
wî çaxî ezê vê malê bikim wekî Şîloyê û ji bo tevahiya miletên dinyayê vî bajarî bikim naletî.’”
Yêşû kincên xwe çirandin. Heta êvarê ew û rîspiyên gelê Îsraêl li ber Sindoqa Xudan deverû diçûn erdê û xwelî li serê xwe dikirin.