Gelê Îsraêl ber bi konên xwe ve reviya. Di vê navberê de leşkerên Yoav, Avşalom rakirin û birin daristanekê, avêtin bin çaleke kûr. Paşê komeke kevirên mezin danîn ser wî.
Li ser vê yekê padîşah çû li ber dergehê bajêr rûnişt. Ji hemû leşkeran re xeber şand û got: “Va ye padîşah li ber dergehê bajêr rûdine!” Rabûn hatin ba wî. Di vê navberê de leşkerên gelê Îsraêl reviyabûn konên xwe.
Di wê navberê de yekî ji eşîra Binyamîn mirovekî xerab bû, navê wî Şevayê kurê Bikrî bû. Ew bi awayekî rasthatinî li Gîlgalê bû. Şeva li boriyê xist û got: “Ne para me li ba Dawid heye, Ne jî mîrasa me li ba kurê Yêşa! Ya gelê Îsraêl, bila herkes vegere konê xwe!”
Dema ku tevahiya gelê Îsraêl dît padîşah li wan guhdarî nake, gel bersiv da padîşah û got: “Çi para me ji Dawid heye, Çi mîrasa me ji kurê Yêşa? Ya Îsraêl, bila herkes vegere konê xwe! Ya Dawid, tu jî hay ji mala xwe hebe.” Paşê gel vegeriya konên xwe.
Ezê bi hêrs berê xwe bidim we ku dijminên we, we têk bibin. Kesên ku ji we nefret dikin wê li ser serê we bibin serwer. Kesek li pey we nekeve jî hûnê birevin.
“Lê heke hûn guh nedin dengê Xwedayê xwe Xudan, heke hûn hemû emir û qanûnên wî yên ez îro li we emir dikim pêk neyînin, wê tevahiya van naletan bi ser we de bên û we dorpêç bike:
“Wê Xudan te li ber dijminên te bide şikandin. Tê di riyekê de derkevî pêşiya wan, lê tê di heft riyan de ji ber wan birevî. Tê ji bo hemû padîşahiyên dinyayê bibî mijareke sawê.
Filîstî li dijî gelê Îsraêl ketin kozik û çeperan. Şer li her derê belav bû. Filîstiyan zora Îsraêliyan bir. Li qada şer nêzîkî çar hezar Îsraêlî hatin kuştin.