Gava Padîşahê Îsraêlê name xwend, kincê xwe qetand û got: “Ma ez Xwedê me bikujim û vejînim? Ew çawa yekî kotî ji min re dişîne ku ez wî ji kotîbûnê rizgar bikim? Baş bizanibin ku ew li hinceta şerê min digere.”
Lê wê miriyên te vejin, Wê bedenên wan rabin. Kesên di nav tozê de dijîn, Şiyar bin û bi kêf biqîrin! Çimkî xunava te xunava ronahiyê ye Û wê dinya miriyên xwe bîne jiyanê.
“‘Bibînin ku ez, ez ew im, Ji xeynî min Xwedê tuneye! Ez dikujim, ez vedijînim, Ez birîndar dikim, ez sax dikim Û kesê ji destê min rizgar bike tuneye.
Dawid sond xwar û got: “Bavê te dizane tu ji min hez dikî û ew dibêje: ‘Bila Yonatan vê yekê nizanibe, an na wê xemgîn bibe. Lê ez bi serê te û navê Xudan sond bixwim, di navbera min û mirinê de tenê gavek heye.’”