«Hingê wê ji yên li milê xwe yê çepê re jî bêje: ‹Ji min dûr bikevin, hûn ên ku nifir lêbûyî, herin agirê herheyî yê ku ji bo Îblîs û milyaketên wî hatiye amadekirin.
çimkî Hêrodês ji Yûhenna ditirsiya û ew diparast; ji ber ku dizanibû Yûhenna mirovekî rast û pîroz e. Gava ku guhê xwe dida gotina wî, ew heyirî dima, lê dîsa jî bi dilxweşî guhdariya wî dikir.
Û çaxê ew li ser rastdariyê, li ser xwegirtinê û li ser dîwana ku wê bê peyivî, Felîks tirsiya û got: «Tu niha here, çaxê ez demeke xweşkeys bibînim, ezê gazî te bikim.»
Xudan bi eşîra Cihûda re bû. Wan herêma çiyayî ji xwe re kir milk, lê ew nikaribûn şêniyên deştê biqewitînin. Çimkî erebeyên wan ên şer ên hesin hebûn.
Delîla jê re got: “Şîmşon, Filîstî bi ser te de hatin!” Ew ji xewê hişyar bû û ji xwe re got: “Ezê wekî her car xwe daweşînim.” Lê nizanibû ku Xudan jê qetiyaye.
Xortekî lê vegerand: “Ez kurekî Yêşayê Bêtlehemî nas dikim ku baş li çengê dixe. Bi ser de jî ew mêrxasekî wêrek, biaqil û lihevhatî ye. Xudan jî pê re ye.”
Gava niyeta bavê min kuştina te be, ez ji te re nebêjim û te dernexim ewlehiyê, bila Xudan jê xerabtir bîne serê min. Xudan bi te re be, çawa ku bi bavê min re jî bû.
Şawûl got: “Ji bo çi te û kurê Yêşa fen li min kir? Te nan û şûr da wî, ji bo wî tu bi Xwedê re şêwirî! Wî jî li dijî min serî hilda û çawa ku îro kir, li dijî min kemîn danî.”
Samûêl ji Şawûl re got: “Te çima gazî min kir û ez aciz kirim?” Şawûl wiha got: “Ez di nava tengasiyeke mezin de me. Filîstî li dijî min şer dikin, Xwedê jî pişta xwe da min. Êdî ji bo min ne bi riya pêxemberan, ne jî bi riya xewnan bersiv nade. Ji bo şêwrê min gazî te kir gelo ez çi bikim?”