Piştî ku wî ji Eyûb re wiha got, Xudan ji Êlîfazê Têmanî re got: “Hêrsa min li dijî te û herdu hevalên te ye. Çimkî we wekî Eyûb nekir û li ser min ya rast negot.
Hingê hengameyeke mezin çêbû, hinek Şerîetzanên ji Fêrisiyan rabûn, xwe kişandin wan û gotin: «Em tu xerabiya vî mirovî nabînin. Eger ruh an milyaketekî ji wî re gotibe, wê çi bibe?»
Pesindana me ev e: Wijdana me şahidiyê dike ku em bi sadebûnî û dilpakiya ku ji Xwedê tê, di dinyayê de û hê bêtir li ber we rêve çûn. Ev jî ne bi şehrezayiya mirovî, lê bi kerema Xwedê bû.