6 Ji ber ku zarokên Hannayê çênedibûn, hewiya wê belaya xwe didayê û ew diêşand.
Çaxê Rahêlê dît ku tu zarokan nayîne, ew hesidî xwişka xwe. Wê ji Aqûb re got: “Bike ku zarokan bînim an na ezê bimirim.”
Mîkala keça Şawûl heta roja mirinê jî zarok neanîn.
Ew zirarê didin jina kordunde ku zarokê wê tuneye Û qenciyê bi jinebiyê nakin.
“Ji kesê dilkeder re, dilovaniya hevalan divê, Ew dev ji tirsa Karîndar berde jî.
Heta ku jina te dijî, tê xwişka wê ji xwe re nestînî û tazîbûna wê venekî.
Piştre wê got: “Lê daxwazeke min ji te heye. Bihêle ez du mehan bi hevalên xwe re li bilindciyan bigerim û bi wan re li ser keçikbûna xwe bigirîm.”
Vê yekê bi salan berdewam kir. Hanna her ku diçû Mala Xudan, hewiya wê belaya xwe lê dida. Hanna digiriya û nan nedixwar.
Hannayê wiha dua kir: “Dilê min, bi Xudan şa dibe, Yê ku hêza min zêde dike Xudan e, Li dijî dijminên xwe, bi te dipesinim, Bi rizgariya te dilşa dibim.