14 Lewre jî got: “Ma tê heta kengê serxweşiya xwe bidomînî? Êdî dev ji şerabê berde!”
Heke di destê te de xerabî hebe, wî ji xwe dûr bixe Û nehêle neheqî li konê te rûne.
Heke tu berê xwe bidî Karîndar, tê bêyî avakirin. Heke tu neheqiyê ji konên xwe rakî,
“Heta kengê tê van tiştan bêjî Û gotinên devê te wekî bayekî xurt bin?
Wek dîwarek xwarbûyî, wek sêncek ji ciyê xwe çûyî, Heta kîngê, hemû bi hev re, Ji bo pelçiqandinê, Hûnê êrîş bikin ser wî?
Derewên dêv nêzî xwe neke, Hîlekariya lêvan ji xwe dûr bixe.
Tiralo, ma tê heta kengê razêyî? Tê kengê ji xewê rabî?
Lê hinekên din jî tinazên xwe dikirin û digotin: «Ev bi şeraba nû serxweş bûne.»
Hemû bi Ruhê Pîroz tije bûn û bi gotina ku Ruhê Pîroz dabû wan, dest pê kirin bi zimanên din peyivîn.
Loma derewan ji xwe dûr bixin û «her yek ji we bi cîranê xwe re rastiyê bipeyivin,» çimkî em endamên hev in.
Bila bi her xerabiyê re her tehlî, hêrs, xezeb, qîrîn û buxtan ji we dûr kevin.