20 Naomî ji wan re got: “Ji min re nebêjin: ‘Naomî,’ ji min re bibêjin: ‘Mara.’ Çimkî Xwedayê Karîndar bi min gelek da kişandin.
Gava Avram nod û neh salî bû, Xudan lê xuya bû û got: “Ez Xwedayê Karîndar im, bi min re bimeşe û kamil be.
Bila Xwedayê Karîndar li pêş wî mirovî li we were rehmê û ew zilam birayê we yê din û Binyamîn bide we. Herçî ez im, bê zarok bimînim jî ne xem e.”
“Gelo tu dikarî sirên Xwedê yên kûr fêm bikî Û bigihîjî sînorên Karîndar?
Bizanibin ku Xwedê neheqî li min kiriye Û bi tora xwe ez pêçame.
“Xwezî bi wî mirovê ku ji aliyê Xwedê ve hatiye erzşikandin, Loma jî tu terbiyekirina Karîndar kêm nebîne.
Çimkî tîrên Karîndar di nava min de ne, Ruhê min ji jehra wan vedixwe, Tirs û xofên Xwedê li pêşberî min rêz dibin.
Ew nahêle ku ez hilmê bistînim, Ew tenê min bi êşê têr dike.
Çimkî her roj bela hatin serê min, Her sibeh min ezab kişand.
Ez ketime, ji ciwaniya xwe ve li ber mirinê me, Min sawa te kişand, ez şaş mam.
Ew gihîştin Marayê. Lê wan nikaribûn ji ava Marayê vexwin, çimkî tehl bû. Loma navê “Mara” li wê derê danîn.
Ez wekî Xwedayê Karîndar li Îbrahîm, Îshaq û Aqûb xuya bûm, lê min xwe bi navê Yahwe bi wan neda naskirin.
Heta sibê li benda te mam. Wekî şêr, ew hestiyên min dişikêne, Şev û roj tu dawiya min tînî.
Rast e, her terbiyekirin di sêrî de ne wek şahî, lê belê wek xemgîniyê tê dîtin. Lê belê piştre ev ji bo yên ku bi wê hatine perwerdekirin, berê aştî û rastdariyê tîne.
Xudan Xwedê, Yê ku Heye, Yê ku Hebû û Yê ku Wê Bê, Karîndarê her tiştî, dibêje: «Alfa û Omêga Ez im.»
Min di bajêr de Perestgeh nedît; çimkî Xudan Xwedayê karîndarê her tiştî û Berx Perestgeha wî ne.