“Lê belê guhdariya te nekirin û li dijî te serî hildan. Şerîeta te avêtin pişt guhên xwe. Pêxemberên te yên ku ji bo ew li te vegerin, şahidiyê dikirin, kuştin. Çêrên gelek mezin jî kirin.
“Ji bo ku tu wan vegerînî ser Şerîeta xwe te ew hişyar kirin. Lê wan quretî kir û guhdariya emrên te nekirin. Wan li dijî hikmên te ku mirov bi kirina wan dijî, guneh kirin. Wan serhişkî kir, pişta xwe da te û guhdariya te nekir.
Ma kî Aqûb da şelandin? Ma kî Îsraêl da destê talankaran? Ew Xudan e ku me li dijî wî guneh kir, Ma ne wisa ye? Wan nexwest di riyên wî de bimeşin, Wan guhdariya Şerîeta wî nekir.
Xudan pîlana xwe pêk anî, Gotina di rojên berê de emir kiribû, anî cih. Wî hilweşand û ew li ber neket. Wî dijminê te li ber te da şakirin. Û hêza neyarên te zêde kir.
Wan dilê xwe mîna keviran hişk kirin ku guhdariya Şerîet û gotinên Xudanê Karîndar nekin ku bi Ruhê xwe, bi riya pêxemberên berê şandine. Loma Xudanê Karîndar bi xezeba dijwar hêrs bû.
Li artêşgehê du zilam mabûn, navê yekî Êldad û yê din Mêdad bû. Ew di nav heftê kesên bijartî de bûn, lê neçûbûn ber kon. Gava Ruh hat ser wan, wan jî li artêşgehê pêxemberî kir.
Ruhê Mesîh ê ku di dilê wan de bû, ji berê ve kifş dikir ku Mesîh wê cefayê bikişîne û piştre bi rûmet bibe. Wan lê kolan ku bizanin ka ev xilasî wê kengê an wextekî çawa bê.
Wek ku hinek guman dikin, Xudan di soza xwe de bi derengî nakeve, lê belê bîhna xwe li we fireh dike û naxwaze ku kesek helak bibe, lê dixwaze ku hemû tobe bikin.