Ew hatin û ji dergevanên bajêr re qîriyan. Wan got: “Em çûn artêşgeha Aramiyan, tu kes li wê derê tunebû, dengê mirovan tune bû. Lê tenê hespên girêdayî, kerên girêdayî hebûn û konên xwe jî hiştibûn.”
Piştî vegera Mala Xwedê ya li Orşelîmê bi du salan, di meha diduyan de, Zerûbbabîlê kurê Şealtiyêl, Yêşûyê kurê Yosadaq, tevahiya birayên wan, kahin, Lêwî û tevahiya kesên ji Orşelîmê ji sirgûnê vegeriyan, dest bi avakirina Mala Xudan kir. Wan Lêwiyiyên ji bîst salî û mezintir kirin serkar.
Îsraêlî û Lêwiyî, wê pêşkêşiya rakirina dexil, şeraba nû û zeyta wê bînin odeyên ku taximên Pîrozgehê, kahinên xizmetkar, dergevan û stranbêj li wir in. Êdî emê dev ji Mala Xwedayê xwe bernedin.”
Serekên herêmê ên li Orşelîmê rûdinin ev in. –Lê belê hinek Îsraêlî, kahin, Lêwiyî, peywirdarên Perestgehê, kurên xulamên Silêman li bajarên xwe, li ser milkên xwe, li bajarên Cihûdayê rûniştin.
Serekên Lêwiyiyan jî ev in: Haşavya, Şêrêvya, Yêşûyê kurê Qadmiyêl û birayên wan ên li pêşberî hev ku li gorî emrê Dawidê zilamê Xwedê pesin û şikirdariyê dikin.
Sanballat, Toviya, Geşemê Ereb û dijminên me yên din bihîst ku min sûr ava kiriye û cihekî qelişî jî tê de nemaye. Lê heta wê demê min derî bi dergehan ve nekiribûn.