Tê de wiha hatibû nivîsandin: “Di nav gelan de tê gotin –Geşem jî dibêje– ku tu û Cihû difikirin serî hildin û ji bo vê yekê ye ku tu sûran lê dikî. Li gorî van gotinan tu dixwazî bibî padîşahê wan.
Ma tu ji kê tirsiyayî û ketî nava mitalan Ku tu derewan dikî? Ma tu çawa min bi bîr nayînî Û vê yekê naxî dilê xwe? Gelo ji ber ku ez demeke dirêj hiş bûm, Tu ji min natirsî?
Wî çaxî wan got: “Werin, em li dijî Yêremya pîlan bikin. Çimkî ji kahin Şerîet, ji şehreza şêwir û ji pêxember jî gotin qet kêm nabe. Werin, em bi gotinan lê bixin û guhdariya gotineke wî jî nekin.”
Min pistepista gelek kesan bihîst. Dibêjin: “Li her derê saw heye! Giliyê wî bikin! Emê jî bikin!” Hemû kesên min xwe spartiye wan, Li benda terpilîna min in. Dibêjin: “Belkî bixape û em wî têk bibin, Wê gavê heyfa xwe jê bistînin.”
Û tiştê ku ez dikim, ezê hê jî bikim, da ku ez fersendê nedim wan ên ku li fersendê digerin. Ew dixwazin di tiştê ku pesnê xwe pê didin de eynî wek me bên dîtin.
Ji bo vê yekê ez dixwazim ku ew jinebiyên ciwan mêr bikin, zarokan bînin û xweyîtiyê li malê bikin, da ku fersendê nedin neyarê baweriyê ku buxtanan bike.
Lê heçî yên tirsonek in, yên bêewle, yên di nav pîsîtiyê de ne, yên kuştinê dikin, yên zînakar, yên sêrbaz, yên pûtperest û hemû yên ku derewkar in, para wan di wê golê de ye, ku bi êgir û kewkurtê dişewite. Mirina diduyan ev e.»