Wî çaxî Xudan ji min re got: “Pêxember bi navê min pêxemberiya derewîn dikin. Min ew neşandine, min li wan emir nekiriye û min ji wan re negotiye. Tiştên ji we re dibêjin dîtiniyên derewîn, remildarî, pûtperestiya vala û hîlekariya dilê wan bixwe ye.”
Loma Xudanê Karîndar wiha dibêje: “Guh nedin gotinên pêxemberên Ku ji we re pêxemberiyê dikin. Ew we dixapînin! Ne gotinên ji devê Xudan, Lê dîtiniyên dilê xwe dibêjin.
Serekên bajêr bi bertîlan serweriyê dikin, Kahinên wî bi pere hîn dikin, Pêxemberên wî jî bi pere falbazî dikin. Lê wekî ku xwe spartibûn Xudan, Dibêjin: “Ma qey Xudan ne bi me re ye? Wê tiştek neyê serê me!”
Ji yekî re hêza kirina kerametan, ji yekî re pêxemberîtî, ji yekî re karîna ji hev ferqkirina ruhan, ji yekî re zimanên cûr bi cûr, ji yekî re karîna wergerandina zimanan tê dayîn.
Çimkî çavdêrekî ku şahneyê Xwedê be, divê bêqusûr be, xwe dernexe pêş, zû hêrs nebe, ne bindestê şerabê be, ne zordar be, li pey qezenca ne rast nekeve;
Wek ku Xwedê ji we dixwaze, bi çavdêrîtî şivantiya keriyê Xwedê yê ku li ber we ye, ne ji mecbûrî lê ji dil bikin. Îcar vê ne ji bo qezenceke bêserûber, lê bi dilxwazî bikin.