Xudan rêbirên Kildanî, rêbirên Aramî, rêbirên Moavî û rêbirên Emmoniyan bi ser wî de şandin. Li gorî gotina Xudan ku bi riya xulamên xwe pêxemberan hatiye, wî ew bi ser wî de şandin ku Cihûdayê helak bikin.
“Bila padîşah bizanibe ku em çûn Herêma Cihûdayê, Mala Xwedayê Mezin. Ew ji kevirên mezin dihat avakirin. Kêran xistine dîwarên wê. Ev karê bi dil û can dihat kirin û di destê wan de baş pêşve diçû.
Lê gava Sanballatê Horonî, Toviyayê Peywirdarê Emmoniyan û Geşemê Ereb ev yek bihîst, wan em kêm dîtin û henekên xwe bi me kirin. Wan got: “Hûn çi dikin? Ma hûn li dijî padîşah serî hildidin?”
Gava tevahiya dijminên me bihîst, hemû miletên li derdora me tirsiyan. Bi vî awayî bi tevahî baweriya xwe winda kirin. Çimkî pê hesiyan ku ev kar ji aliyê Xwedayê me ve hatiye kirin.
Îsmaîlê kurê Natanya keçên padîşah û hemû mirovên li Mîspayê mane dîl girtin ku Nebûzaradanê fermandarê parêzvanan xistibûn bin emrê Gedalyayê kurê Ahîqam. Piştî ku wî ew dîl girtin, bi rê ket ku derbasî alî Emmoniyan bibe.
Xudan wiha dibêje: “Ji bo sê-çar û zêdetir neheqiyên Emmoniyan, Ezê cezayê wan ranekim. Zikên jinên Gîladî yên bizaro qelaştin Ku sînorên xwe fireh bikin.
Ezê kesê li Aşdodê rûdine Û li Aşqelonê gopal di destan de ye helak bikim. Ezê destê xwe li dijî Eqronê rakim Û wê saxmayiyên Filîstiyan tune bin” dibêje Reb Xudan.
Bi qesrên Aşdodê û welatê Misrê bidin bihîstin! Bêjin: “Li herêma çiyayî ya Sameryayê bicivin! Xirecira mezin a li nav bajêr Û zordariya tê de bibînin!”