Yekî şand ba jineke zana ku li Teqoayê dijî. Wî jinikê bi xwe re anî. Yoav ji jinikê re got: “Ji kerema xwe reş girê bide. Cilên xwe yê şînê li xwe bike. Rûn li xwe nede û çawa ku bi rojan e tu şîna miriyan dikî tevbigere.
Merêmotê kurê Ûriyayê kurê Haqqos beşê din nû kir. Meşûllamê kurê Berekyayê kurê Meşêzavêl beşê din ji nû ve ava kir. Sadoqê kurê Baena beşê din ji nû ve ava kir.
Min tevahiya van gotinan ji Sîdqiyayê Padîşahê Cihûdayê re got: “Stûyê xwe bixin bin nîrê Padîşahê Babîlê. Xulamiya wî û gelê wî bikin ku hûn sax bimînin.
“‘Heke milet û padîşahî xizmeta Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê neke û stûyê xwe nexe bin nîrê wî, heta ku ez qedandina wan bi destê wî tînim, ezê wî miletî bi şûr, kul û xelayê ceza bikim.’” Ev e gotina Xudan.
“Ya kurên Binyamîn! Birevin dereke sitarê, ji Orşelîmê birevin! Li Teqoayê li boriyê bixin, Li Bêthakkeremê alekê deynin. Çimkî wisa xuya ye ku ji bakur belayek Û şikandina mezin tê.
Gotinên Amosê şivanekî Teqoayî. Di rojên Ûzziyayê Padîşahê Cihûdayê û Yarovamê kurê Yehoaşê Padîşahê Îsraêlê de, du sal beriya erdhejê, Amos li ser gelê Îsraêl ev gotin di dîtiniyan de dîtin.
Milyaketê Xudan got: ‘Naletê li Mêrozê bînin, Naleta giran li ser şêniyên wê be. Çimkî ew nehatin alîkariya Xudan, Li dijî zordaran, ew nehatin alîkariya Xudan.’