Padîşah tevî hemû zilamên Cihûdayê, hemû şêniyên Orşelîmê, kahin û pêxember, hemû biçûk û mezin çûn Mala Xudan. Wî tevahiya gotinên Nivîsa Peymanê ku li Mala Xudan hatibû dîtin xwendin ku herkes guhdarî bike.
Lê gava Sanballatê Horonî, Toviyayê Peywirdarê Emmoniyan û Geşemê Ereb ev yek bihîst, wan em kêm dîtin û henekên xwe bi me kirin. Wan got: “Hûn çi dikin? Ma hûn li dijî padîşah serî hildidin?”
Li cihê ku sekinîbûn rabûn ser xwe, ji çarîka rojê, ji Nivîsa Şerîeta Xwedayê xwe Xudan xwend. Ji çarîka wê rojê li sûcên xwe mikur hatin û ji Xudan re deverû çûn erdê.
Di nivîsa Xudan de lê bigerin bixwînin û lê bikolin. Wê tu tiştek ji van kêm nemîne, Wê hemû heywan nêr û mê cot bibin. Çimkî devê Xudan emir kir, Ruhê wî ew civandin.
Li dijî Moavê: Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: “Wey li Neboyê! Wê wêran bibe. Wê Qîryatayîm şermezar be û bikeve dest, Wê birc şermezar bin û bişikên.
Xudan wiha dibêje: “Ji bo sê-çar û zêdetir neheqiyên Emmoniyan, Ezê cezayê wan ranekim. Zikên jinên Gîladî yên bizaro qelaştin Ku sînorên xwe fireh bikin.
Balaq ji bo gazî Balamê kurê Beor bike qasid şandin. Balam li keviya Feratê, li Petora welatê Emawê rûdinişt. Balaq got: “Ji Misrê miletek derket ku rûyê erdê dadigire û va ye li kêleka min bi cih bûye.
Piştî xwendina Şerîetê û Nivîsarên Pêxemberan, serekên kinîştê rêkirin pey wan û gotin: «Birano, eger peyveke we ya cesaretê ji xelkê re hebe, kerem kin, bêjin.»