Ji Dawidê Padîşah re hat gotin: “Xudan ji ber Sindoqa Xwedê Ovêd-Edom, hemû malbata wî û her tiştê wî pîroz kir.” Bi vî awayî Dawid çû û Sindoqa Xwedê ji mala Ovêd-Edom bi kêfxweşî anî Bajarê Dawid.
Silêman wekî qurbana aştiyê bîst û du hezar dewar û sed û bîst hezar pez ji Xudan re pêşkêş kirin. Bi vî awayî padîşah û tevahiya gelê Îsraêl Mala Xudan pîroz kir.
Ji wan re got: “Hûn serekên binemalên Lêwiyiyan in. Hûn û birayên xwe, xwe paqij û pîroz bikin û Sindoqa Xwedayê Îsraêl Xudan derxin cihê ku min amade kiriye.
Dawid, ji serekên Lêwiyiyan xwest ku ew stranbêjên ku li amûrên muzîkê, li çeng, tembûr û zîlan dixin û bi şahî û dengên bilind distrên, peywirdar bikin.
Serekê wan Asaf, kesê duyê Zekeriya, kesên din jî Yeiyêl, Şemîramot, Yehiyêl, Mattîtya, Êliyav, Benaya, Ovêd-Edom û Yeiyêl bûn. Wê ev kes li çeng û tembûran bixistana, Asaf wê li zîlên dengbilind bixista,
Yeriyayê ji Hevroniyan li gorî qeyda ziriyetê, serekê Hevroniyan bû. Di çilsaliya padîşahiya Dawid de, lêkolîna qeydan hate kirin û li Yazêra li Gîladê, di nav Hevroniyan de mêrxasên wêrek dîtin.
Ji ber ku Xwedê ew bi şabûneke mezin şa kiribû, wan wê rojê bi şahiyeke mezin gelek qurban serjê kirin. Jin û zarok jî gelek şa bûn û şahiya Orşelîmê ji dûr ve hat bihîstin.
Tevahiya civaka kesên ji sirgûnê vegeriyan holik çêkirin û di holikan de rûniştin. Gelê Îsraêl ji rojên Yêşûyê kurê Nûn heta wê rojê wisa nekiribû. Loma şabûneke gelek mezin çêbû.
Hûnê li hizûra Xwedayê xwe Xudan, bi kur û keçên xwe, xulam û xadimên xwe, Lêwiyiyên li bajarên xwe, xerîbên nav xwe û bi sêwî û jinebiyên xwe re li dera ku wê Xudan ji bo navê wî tê de be hilbijêre, şa bibin.
“Piştre wê peywirdar ji leşkeran re wiha bêjin: ‘Kesê xaniyekî ava kiriye û tê de rûneniştiye heye? Bila bizivire here mala xwe. Çimkî dibe ku di şer de bimire û kesekî din tê de rûne.
Çaxê wî ew stand, çar afirîdên jîndar û bîst û çar rihspî li ber Berx deverû çûn ser çokan. Di destê her yekî ji wan de çeng û piyanên zêrîn ên tije bixûr hebûn. Bixûr duayên mirovên pîroz in.