Ezê kesên li te zordariyê dikin, Goştê wan bi wan bidim xwarin. Çawa ku şeraba şîrîn vexwaribin, Wê bi xwîna xwe serxweş bibin. Wê hemû beşer bizanibin Ku Xudanê tu rizgar kiriye ez im. Rizgarkarê te, Hêzdarê Aqûb ez im.”
Ezê serek û şehrezayên wê, Walî, qeymeqam û mêrxasên wê serxweş bikim. Wê bikevin xewa giran û hişyar nebin.” Ev e gotina Padîşahê ku navê wî Xudanê Karîndar e.
Gel dibêje: “Ma em çima li vir rûdinin? Divê em bicivin û bikevin bajarên bisûr, Li wir em bimirin. Çimkî Xwedayê me Xudan em ji mirinê re hiştin. Ji ber ku me li dijî Xudan guneh kir, Wî ava jehrê bi me da vexwarin.
Wê bilindciyên perizînê yên Awenê xera bibin, Ew bû gunehê gelê Îsraêl. Wê li ser gorîgehên wan stirî û dirî şîn bibin. Wê ji çiyayan re bêjin: “Me veşêrin!” Wê ji giran re bêjin: “Bi ser me de bikevin!”
Ew xwe bispêrin serê Çiyayê Karmelê jî, Ezê li wan bigerim û bigirim. Li ber çavê min xwe di deryayê de veşêrin jî, Ezê li marê avê emir bikim ku bi wan vede.