7 Ferman pêk hat, Bajar sirgûn bû û hat birin. Xizmetkarên bajêr wekî kevokan şînê dikin Û li singê xwe dixin.
Li ser zeviyên berdar, Li ser mêwên biber, Li singê xwe bixin,
Wekî hechecikê, wekî qulingê, Çîveçîva min bû. Wekî kevokê ez naliyam. Çavê min ji nêrîna jor westiya. Ya Reb, zilmê li min dikin, Tu bibe parêzvanê min.
Em hemû wekî hirçan dikin miremir, Wekî kevokan pir dinalin. Em li hêviya edaletê ne, lê tuneye. Em li hêviya rizgariyê ne, lê ji me dûr e.
Deriyên çeman vebûn Û qesir dihele.
Va ye, leşkerên te bûn wekî jinan. Dergehên welatê te bi firehî ji dijminan re vebûn, Agir zirzeyên dergehên te daqurtandin.
Gava Petrûs li jêr li hewşê bû, ji xizmetkarên Serokkahîn keçikek hat ba wî.
Elaleteke mezin ji xelkê li pey Îsa diçû, di nav wan de pîrek jî hebûn ku li singê xwe dixistin û li ser Îsa digirîn.
Ew hemû xelkê ku ji bo dîtina van tiştan civiyabû, gava dît ku çi dibû, li singê xwe xist û vegeriya.