Nahûm 1:5 - Kurmanji Încîl

⁵ Li ber wî çiya dihejin û gir dihelin, Li pêşberî wî, ji cihê xwe rûyê erdê dilebitin, Dinya û hemû şêniyên wê jî.

Nahûm 1:5 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Samûêl II, 22:8

Dinya lerizî û hejiya. Bingehên ezmanan leqiyan û lerizîn, Çimkî Xudan hêrs bûbû.

Eyûb 26:11

Stûnên ezmanan dihejin Û bi erzşikandina wî şaş û metel dibin.

Eyûb 9:5

Ew çiyayan ji cihê wan radike, Lê haya wan jê çênabe, Ew bi hêrsa xwe wan serobino dike.

Zebûr 104:32

Ew li erdê dinêre, erd dilerize, Bi destdana wî, çiya dişewitin.

Zebûr 114:4

Çiya, wek beranan, Gir jî, wek berxan hilpetikîn.

Zebûr 114:6

Ey çiyano, çima hûn wek beranan, Ey girno, çima hûn wek berxan hilpetikîn?

Zebûr 18:7

Hingê dinya lerizî, hejiya, Bingeha çiyan ji binî ve leqiya. Çimkî Xudan hêrs bûbû.

Zebûr 18:8

Ji pozê wî bilind bû dûman, Ji devê wî hilkişî agir, Ji sotikan bi hev girt.

Zebûr 46:6

Milet digurmijin, welat hejiyan, Wî deng da, dinya heliya.

Zebûr 68:8

Erd hejiya, Asîman li pêş Xwedê dilop kir, Li pêş Xwedê, li pêş Xwedayê Îsraêlê, Sîna jî lerizî.

Zebûr 98:7

Bila derya û tijebûna wê, Dinya û yên lê rûdinên biqîrin.

Derketin 19:18

Ji her dera Çiyayê Sînayê dû bilind dibû, çimkî Xudan di nav êgir de daketibû serê çiyê. Wekî dûyê ji êtûnekê rabe, ji serê çiyê dû bilind dibû û hemû çiya dilerizî.

Îşaya 24:1

Va ye, wê Xudan dinyayê Xerab û wêran bike. Wê rûyê erdê serobino bike, Şêniyên wê belav bike.

Îşaya 24:20

Wê dinya wekî serxweşekî bişewişe, Wekî holikekê biheje. Neheqiya wê li ser wê giran dibe, Wê bikeve û cardin ranebe.

Îşaya 5:25

Loma hêrsa Xudan li dijî gelê wî rabû. Wî destê xwe dirêj kir û li wan xist. Çiya lerizin û cendek wekî zibil, Di nav kuçeyan de man. Lê dîsa jî hêrsa Xudan daneket, Destê wî li dijî wan dirêjkirî ma.

Yêremya 10:10

Lê Xudan, Xwedayê Rast e, Xwedayê Jîndar û Padîşahê herheyî ew e. Ji hêrsa wî dinya dilerize Û milet li ber xezeba wî xwe ranegirin.

Yêremya 4:24

Min li çiyayan nihêrî, dilerizîn, Hemû gir dihejiyan.

Yoêl 2:10

Erd li ber wan diheje, Ezman dilerize. Roj û heyv tarî dibin, Stêr ronahiya xwe nadin.

Amos 9:5

Gava Reb Xudanê Karîndar dest dide erdê, Dinya dihele û hemû şêniyên wê şînê dikin. Tevahiya erdê wekî Çemê Nîlê bilind dibe Û wekî çemê Misrê dîsa dadikeve.

Mîxa 1:4

Wê çiya li bin wî bihelin. Wê deşt wekî şimaya ber êgir, Wekî lehiyên ku berjêr diherikin, biqelişin.

Habaqûq 3:10

Bi dîtina te çiya hejiyan, Lehî rabûn û her tişt dan ber xwe. Kûrahiya deryayê kir xuşîn, Pêl bilind bûn.

Zekeriya 4:7

‘Ma tu kî yî, ya çiyayê mezin? Tê li ber Zerûbbabîl bibî deştek! Gava ew kevirê dawî yê banê Perestgehê bîne, wê jê re biqîrin û bibêjin: Nûwaze! Nûwaze!’”

Melaxî 4:1

Xudanê Karîndar dibêje: “Va ye ew roj tê, wekî tenûrê dişewite. Wê tevahiya qure û xeraban bibin pûş. Wê rojê wê wan bişewitîne. Wê ne kok ne jî çiqil bihêle.

Metta 27:51

Di wê gavê de perda Perestgehê ji serî heta binî çiriya û bû du perçe. Erd hejiya û lat qelişîn.

Metta 28:2

Ji nişkê ve erdhejîneke mezin çêbû. Çimkî milyaketekî Xudan ji ezmên hat xwarê, çû ser gorê, kevir gêr kir û li ser rûnişt.

Peyxam 20:11

Hingê min textekî mezin ê spî û yê li ser wî rûniştibû dît. Erd û ezmên ji ber wî bazdan û cihek ji bo wan peyda nebû.

Peyxam 6:14

Û ezman wek pêçekekê li hev hat pêçan û hemû çiya û girav ji cihên xwe hatin rakirin.

Dadger 5:5

Li pêş Xudanê ku li Sînayê bû, Li ber Xwedayê Îsraêl Xudan çiya lerizîn.