Qeweta min heye ku ez xerabiyê bi we bikim, lê şeva din Xwedayê bavê te ji min re got: ‘Hay ji xwe hebe! Tiştekî bi Aqûb neke, ne bi başî, ne jî bi xerabî.’
Haman ji Ahaşwêroşê Padîşah re wiha got: “Li hemû herêmên padîşahiya te de miletek heye ku di nav gelên din de belav bûye û ji wan cuda ye. Qanûnên wan, ji qanûnên hemû gelên din cudatir in û ew guh nadin qanûnên padîşah jî. Nabe ku padîşah wan di vê rewşê de bihêle.
Jina wî Zereş û hemû dostên wî jê re got: “Bila darekî ku pêncî gaz bilind e bê daçikandin û ji padîşah re bêje ku serê sibê Mordexay li wir bê daleqandin. Paşê bi dilekî rihet bi padîşah re here ziyafetê.” Ev pêşniyar bi dilê Haman bû û wî darê daleqandinê daçikand.
Lê gava padîşah bi van fen û fûtan hesiya, bi nivîskî ferman da ku ew fenên xerab ên ku Haman ji bo Cihûyan amade kiribûn, bên serê wî. Herwiha wî emir kir ku tevî kurên xwe bê daleqandin.
Wî çaxî wan got: “Werin, em li dijî Yêremya pîlan bikin. Çimkî ji kahin Şerîet, ji şehreza şêwir û ji pêxember jî gotin qet kêm nabe. Werin, em bi gotinan lê bixin û guhdariya gotineke wî jî nekin.”
Îsa lê vegerand û got: «Eger ji jor ji te re nehata dayîn, tu desthilatiya te wê li ser min tunebûya. Ji ber vê yekê gunehê wî yê ku ez dame destê te mezintir e.»
Îcar hûn û civîna giregiran, ji serhezar bixwazin ku wî bîne xwarê ba we, wek ku hûnê lêkolîneke hê rastir li ser Pawlos bikin. Em jî amade ne, hê beriya ku ew bigihîje, em wî bikujin.»