30 Heke xerabiyê bi te nekiribe, Bêsedem bi tu kesî re pev neçe.
30 Bê sebeb, li acizkirina kesê ko tu neçeyiya wî ne gihaye te, me gere.
Te Edomî têk birin û dilê xwe qure dike. Ev besî te ye! Li mala xwe rûne. Çima tu serê xwe dixî belayê û ketina te û gelê Cihûda tînî?”
Destpêka pevçûnê wekî berdana avê ye, Loma beriya ku pevçûn derkeve, dev jê berde.
Lêvên kesê bêaqil pevçûn dertînin, Devê wî gazî lêdanê dike.
Kesê dikeve şer û pevçûna hinekî din, Dest davêje guhên seyekî.
Mirovê hêrs pevçûnê dertîne Û serhildana kesê hêrsok kêm nabe.
Divê xulamê Xudan ji pevçûnê dûr be, lê belê li hember hemûyan nerm be, ji bo hînkirinê jêhatî û bîhnfireh be.