Wî li gorî şîreta ciwanan ji wan re got: “Bavê min nîrê li ser we giran kir, lê ezê wî nîrî hê girantir bikim. Wî bi qemçiyan hûn terbiye kirin, lê ezê we bi dûpişkan bikim.”
Dema ku tevahiya gelê Îsraêl dît padîşah li wan guhdarî nake, gel bersiv da padîşah û got: “Çi para me ji Dawid heye, Çi mîrasa me ji kurê Yêşa? Ya Îsraêl, bila herkes vegere konê xwe! Ya Dawid, tu jî hay ji mala xwe hebe.” Paşê gel vegeriya konên xwe.
Di şûna xerabiyê de xerabiyê nekin, di şûna nizimkirinê de jî nizim nekin. Bervajiyê vê, pîroz bikin, çimkî ji bo ku bereketê mîras bistînin hûn hatin gazîkirin.
Lê belê gava ku serekmilyaket Mîxayîl li hember Îblîs derket û ji bo cesedê Mûsa munaqeşe kir, ranebû ku bi çêrkirinê wî sûcdar bike. Lê tenê got: «Bila Xudan dengê xwe li te hilde!»