24 Kesê nefret dike, bi gotinên lêvên xwe niyetê vedişêre, Lê dilê wî tije hîle ye.
24 Dijmin bi gotinan xwe diguhêre; lê di dilê xwe de xirab e;
Ji ber ku Dînaya xwişka wan hatibû qirêjkirin, kurên Aqûb bi hîle bi Şexem û bavê wî Hamor re peyivîn.
Li ser vê yekê Avşalom wiha got: “Nexwe destûrê bide, bila birayê min Amnon bi me re were.” Padîşah got: “Amnon çima bi te re were?”
Avşalom pir li ber padîşah geriya, loma jî wî Amnon û tevahiya kurên xwe pê re şandin.
Yoav ji Emasa pirsî: “Çawayî bira?” Ji bo ku wî ramûse bi destê xwe yê rastê bi rihê wî girt.
Sanballat û Geşem ji min re xeber şand û got: “Were, em li gundekî Deşta Onoyê hev bibînin.” Lê fikra wan ew bû ku xerabiyê bi min bikin.
Wê Xudan, lêva hemû xweşekan, Devê hemû zimandirêjan bibirre.
Min bi xerab û fesadîkiran re, Neke eynî mêzînê. Ew ji cîranên xwe re aştî dibêjin, Belê di dilê wan de xerabî heye.
Çaxê tên dîtina min, gotinên vala dikin, Bi dilê xwe fesadiyê dicivînin, Bi derketina derve re, wê li hember min dixebitînin.
Lêvên derewîn nefretê vedişêrin Û kesê buxtanan davêje bêaqil e.
Mêzîna bihîle li ber Xudan kirêt e, Kevirê rast ê giraniyê pê xweş e.
Kesê bi nefesa xwe rastiyê dibêje, edaletê tîne, Lê şahidê derewîn jî hîlekar e.
Di dilê kesê xerabiyê pîlan dike de hîlekarî, Lê li ba şêwirmendên aştiyê şabûn heye.
Fikrên kesên rast adil in, Lê rêberiya xeraban bihîle ye.
Şehrezayiya aqilmendan ew e ku riya xwe dizanin, Lê ehmeqiya bêaqilan hîlekarî ye.
Çimkî ew pariyên devê te dijmêre, Ji te re dibêje: “Bixwe, vexwe!” Lê dilê wî ne li ser te ye.
“Bila herkes xwe ji cîranê xwe biparêze Û bi tu birayekî xwe ewle nebe. Çimkî her bira dixapîne Û her cîran fesadiyê dike.
Şawûl ji Dawid re got: “Va ye ev keça min a mezin Mêrav e. Ezê wê bidim te û êdî tê bi mêrxasî ji bo Xudan şer bikî.” Çimkî Şawûl difikirî û digot: “Bila kuştina Dawid ne bi destê min, lê bi destê Filîstiyan be.”