32 Min dît û ez kûr fikirîm, Min nihêrî û min jê şîret girt.
32 Ko çavê min pê ket; min bala xwe da û ez ji dîtina xwe elimîm;
“Mirov çi ye ku tu wî mezin bikî, Çi ye ku dilê xwe pê mijûl bikî
Ji hêrsê bilerizin; belê guneh nekin. Di nav nivînên xwe de kûr li ser vê yekê bifikirin, hiş bin.
Va ye li her derê dirî derketibûn, Giyayê gezgezkê bi ser ketibû, Dîwarê kevir hatibû hilweşandin.
Hinekî xew, hinekî xewarî, Hinekî destê xwe bide hev û bêhna xwe vede,
Lê Meryemê ev xeberên ha hemû di dilê xwe de hildianîn û kûr li ser wan difikirî.
Îcar Îsa bi wan re daket û çû bajarê Nisretê û bi ya wan dikir. Lê diya wî ev tiştên ha hemû di dilê xwe de hilanîn.
Ev tiştên ha bi mînaktî hatin serê wan û ji bo ku ji me yên ku gihîştin dawiya deman re bibin şîret, hatine nivîsîn.
Niha ev bûyer ji bo me bûn mînak, da wek ku dilê wan çû tiştên xerab, dilê me jî neçe tiştên xerab.
Bi vî awayî wê tevahiya gelê Îsraêl vê yekê bibihîze û bitirse. Wê careke din di nav we de tu kes tiştê wiha xerab neke.
Wê hemû mêrên bajêr bidin ber keviran û bikujin. Bi vî awayî hûnê xerabiyê ji nav xwe rakin û wê hemû Îsraêl bibihîze û bitirse.
Xwezî biaqil bûna û ev yek fêm bikirana Û li ser dawiya xwe têgihiştî bûna.