1 Hesûdiya mirovên xerab neke, Nexwaze ku tu bi wan re bî.
1 Me de pey mirovên xirab û me be minêkarî hevaltiya wan;
Xwezî bi wî mirovê ku bi şîreta xeraban rêve naçe, Bi pey gunehkaran nakeve, Li komela tinazkaran rûnanê.
Tu nestîne canê min bi gunehkaran, Û jiyana min bi xwînxwaran.
Ber wan nekeve, yên ku dikin xerabî, Ne jî biheside, yên ku dikin fesadî!
Li pêş Xudan bêdeng be, bi aramî raweste; Hêrs nebe li wan ku di riya xwe de bikêr in, Ber yê hîlekar nekeve.
Çimkî min, gava firehiya xeraban dît, Ez ji qûreyan hesidîm.
Kesê bi şehrezayan re digere şehreza dibe, Lê hevalê bêaqilan xisarê dibîne.
Bila dilê te hesûdiya gunehkaran neke, Lê herdem bi tirsa Xudan bijî.
Ji ber xeraban, xeman nexwe, Hesûdiya mirovên xerab neke.
Hesûdiya mirovê zordar neke, Tu riyên wî hilnebijêre.
Nede ser riya sûcdaran, Di rêçika xeraban de nemeşe.
Xwe jê dûr bixe, ji riya wî derbas nebe, Jê bizivire û derbas be.