11 Mirovê aqilmend zû hêrs nabe, Bexişandina sûcan wî rûmetdar dike.
11 Eqilmend di ernê de hêdi ne, û di qisûrên xelkê derbaz bûn serfiraziya wan e.
Ma çemên Şamê Avana û Farpar ji hemû ava welatê Îsraêl ne çêtir in? Ma ez nikarim xwe tê de bişom û pak bibim?” Ew zivirî û bi xezebê çû.
Kesê fesad digere û siran dibêje, Lê kesê biewle vê yekê vedişêre.
Ehmeq yekser hêrsa xwe kifş dikin, Lê aqilmend guh nadin tinazan.
Kesê zû hêrs nabe gelek fêmdar e, Lê kesê hêrsok ehmeqiyê birûmet dike.
Mirovê hêrsok pevçûnê dertîne, Lê kesê zû hêrs nabe, şer radiwestîne.
Kesê zû hêrs nabe, ji mêrxasekî, Kesê hay ji nefsa xwe heye, ji kesê fetha bajaran kiriye çêtir e.
Destpêka pevçûnê wekî berdana avê ye, Loma beriya ku pevçûn derkeve, dev jê berde.
Nebêje: “Ezê bergîdana xerabiyê bidim.” Li benda Xudan be û wê te rizgar bike.
Reva ji pevçûnê, ji bo mirovan rûmet e, Lê her ehmeq bi gotinan xwe davêje nav şêr.
Heke dijminê te birçî be, xwarinê bidê, Heke tî be, avê bidê.
Bêaqil hemû hêrsa xwe dide der, Lê şehreza hêrsa xwe aş dike.
Li hember hev keremdar û dilovan bin û wek ku Xwedê bi Mesîh li we bihûrtiye, li hevdû bibihûrin.
Birayên min ên hezkirî, hûn vê bizanin: Bila her mirov di bihîstinê de bi lez be, di peyivîn û hêrsbûnê de giran be.