Gava Ûsiv ew dîtin, wî ew nas kirin. Lê wekî ku nas nekiribe tevgeriya û bi hêrs got: “Hûn ji ku derê tên?” Wan lê vegerand û got: “Em ji welatê Kenanê hatin ku xwarinê bikirin.”
û hûn xatirê wî yê ku cilên şewqdar wergirtine bigirin û bêjin: «Kerem ke, li vir, li jor rûne» û ji yê belengaz re bêjin: «Li vir raweste» an: «Li ber lingên min rûne»,
Wê ji min re got: “Ji kerema xwe destûr bide min ku ez efareya simbilan bikim, yên ku ji ber qevdên wan mane bicivînim.” Ji serê sibê heta niha ew xebitî, wê gelek kêm li bin holikê bêhna xwe veda.
Hemû kesên ji malbata te sax mane, wê ji bo qetek zîv û pariyek nan werin û bejna xwe li ber wî bitewînin. Wê lava bikin û bêjin: Ji kerema xwe ji dêla ziktêrkirinê karekî kahintiyê bispêrin min!’”
Niha tê çi bikî baş bifikire. Ji ber ku amadekarî dikin ku xerabiyan li xweyê me û tevahiya malbata wî bikin. Xweyê me jî ewqas cirnexweş e ku kesek nikare jê re tiştekî bêje.”