20 Zikê mirovan bi fêkiyê devê wan, Bi berê lêvên wan têr dibe.
20 Mirov ji fêkiyên devê xwe zikê xwe tejî dike; û ji hatinên lêvên xwe têr dibe.
Ji gotinên devê xwe, mirovê qenc qenciyê dixwe, Lê nefesa bêbextan zordarî ye.
Dilê averê bi riyên xwe, Mirovê qenc bi kirinên xwe jî têr dibe.
Razîkirina birayê xeyidî, ji standina bajarê bisûr zortir e, Pevçûn wekî zirzeyê kelehê ye.
Çimkî xweş e tu wan li ser dilê xwe bigirî, Bila ew bi tevahî li ser lêvên te bin.
Ez van gotinan hînî te dikim Ku tu bizanî çi rast û ewle ne, Tê jî bersiva rast bidî kesên te dişînin.